Najnowsze wyniki badań sugerują, że z jądra Ziemi mogą wyciekać ciężkie izotopy żelaza. Niestety, to jedynie spekulacje, bo nie mamy pojęcia, co tak naprawdę dzieje się w centrum naszej planety. Żaden człowiek nigdy nie przebił się przez skorupę ziemską, ani nie dokopał się wystarczająco głęboko, by przeniknąć przez płaszcz skalny naszej planety, nie mówiąc już o ciekłym jądrze z żelaza. Nie mamy pewności, jakie interakcje zachodzą we wnętrzu Ziemi, choć mamy pewne przypuszczenia.

Jądro Ziemi znajduje się tak głęboko, że naukowcy mogą jedynie tworzyć modele teoretyczne, które rzucają nowe światło na niektóre zagadki. Najnowsze badania sugerują, że stopione jądro Ziemi może w rzeczywistości przeciekać do górnego płaszcza, który jest o ponad tysiąc stopni chłodniejszy. To by oznaczało postęp w trwającej od dziesiątek lat debacie, czy jądro i płaszcz wymieniają się ze sobą materiałem. Ziemskie pole magnetyczne i jego prądy elektryczne potwierdzają, że we wnętrzu jest dużo żelaza. Co więcej, próbki skał wydostających się z płaszcza na powierzchnię również zawierają duże ilości żelaza, co oznacza, że materiał ten pochodzi aż z jądra.

 Jądro Ziemi (barysfera, nife) – wewnętrzna część Ziemi. Hipotezy o jego budowie i cechach fizyczno-chemicznych opierają się głównie na badaniu rozchodzenia się fal sejsmicznych powstałych przy trzęsieniach ziemi. Zgodnie z powszechnie przyjętymi poglądami jądro Ziemi jest kulą o promieniu 3470 km. Tworzy je stop niklu (Ni) i żelaza (Fe) (stąd dawniej używane określenie nife), być może z domieszką pierwiastków lekkich – krzemu, siarki i potasu. Uważa się, że występują w nim atomy pierwiastków ciężkich w stężeniu większym niż w płaszczu Ziemi.